توسعه مالی و رفتار پس انداز در ایران (75-1343)

تشکیل و هدایت صحیح پس اندازها نقش مهمی در رشد کشورهای مختلف ایفا نموده است. مطالعه روند افزایش منابع پس انداز از محل سپرده های داخلی در اقتصاد ایران حائز اهمیت فراوان است، هر چند که قبول پس اندازهای خارجی همواره در این کشور با مشکلات متعددی روبرو بوده است. از این روست که عوامل اساسی در افزایش منابع پس انداز داخلی، از اهمیت زیادی برخوردارند. یکی از این عوامل، تشکیل و توسعه ملی بطور اعم و توسعه شبکه بانکی بطور اخص می باشد.هدف این تحقیق عبارت از بررسی اثر توسعه سیستم مالی بر پس انداز با کمک یک روش اقتصاد سنجی است. بدین منظور اولا به بررسی نظری نقش شبکه بانکی در تشکیل و هدایت منابع پس انداز پرداخته خواهد شد. برای نشان دادن تاثیر پذیری پس انداز، از وجود و یا عدم وجود شبکه بانکی و همچنین کارایی شبکه بانی از یک الگوی نسلهای همپوشان استفاده می گردد. در این الگو، خانوار هم مصرف کننده است و هم سرمایه گذار. فروض لازم در چارچوب الگوی سرمایه گذاری مک کینون نیز در اینجا منظور می گردد. از آن جمله استفاده از تکنولوژیهای پیشرفته و غیرقابل تقسیم در پروژه های سرمایه گذاری است. ضمنا فرض می شود که خانوار به تنهایی قادر به تامین کلیه منابع ضروری جهت انجام سرمایه گذاری نمی باشد و کسری منابع باید با حداقل هزینه عملیاتی از طریق واسطه های مالی، در اختیار متقاضیان قرار گیرد.ثانیا از آنجا که در چارچوب روش مورد نظر تصمیمات پس انداز و سرمایه گذاری با هم مرتبط اند، از سیستم معادلات همزمان بمظور تخمین تابع پس انداز و سرمایه گذاری استفاده می گردد. نتایج بدست آمده تایید می کنند که حضور واسطه مالی، و متاقبا در دسترس بودن اعتبارات عمیقا رفتار پس انداز کنندگان را تحت تاثیر قرار می دهد. لذا توسعه سیستم مالی و بخصوص سیستم بانکی می تواند گام مهمی در توسعه اقتصادی کشور محسوب گردد.